Om dierenmishandeling aan te kunnen pakken moet de definitie ervan duidelijk zijn. Deze definitie is afhankelijk van hoe de maatschappij tegen dierenwelzijn aankijkt en de positie en het gebruik van bepaalde diergroepen.

De Faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht hanteert de volgende definitie van dierenwelzijn:

‘Een individueel dier verkeert in een staat van welzijn wanneer het in staat is zich actief aan zijn levensomstandigheden aan te passen en daarmee een toestand te bereiken die het als positief ervaart.’

Wanneer dit niet meer het geval is, kan het welzijn worden aangetast. Maar wanneer gaat dit over in dierenmishandeling? Het is moeilijk om hier een eenduidig antwoord op te geven, aangezien elke situatie anders is en u te maken hebt met verschillende diersoorten waarvan de een kwetsbaarder is dan de ander. Een algemene omschrijving in de Wet dieren (artikel 2.1.1) is: ‘het zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar verboden is bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van het dier te benadelen.’


De meeste mensen zullen er zonder twijfel mee eens zijn dat onderstaande handelingen voorbeelden zijn van dierenmishandeling. Bij deze handelingen wordt dieren opzettelijk leed aangedaan.

• Het zich ontdoen van een dier.
• Het schoppen van een dier.
• Het onderwerpen van een dier aan een explosieve, bijtende of brandende stof.

Er is ook vaak sprake van onbewuste dierenmishandeling. Er wordt dan niet voldaan aan de eerste levensbehoeften van een dier. Dit kan bijvoorbeeld zijn in de vorm van verkeerde huisvesting, voeding of omgang. Het is dus erg belangrijk om u te verdiepen in de zorg van een dier alvorens u het aanschaft om er zeker van te zijn dat u kunt voldoen aan de eerste levensbehoeften van uw nieuwe huisdier.